اثر تمرین هوازی مداوم و تمرین مقاومتی زمان‌بندی‌شده بر سطوح آدیپونکتین و رزیستین پلاسما نوجوانان چاق کم‌تحرک
پذیرفته شده برای پوستر XML
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/10thconf.2017.204
کد مقاله : 2564-10THCONF
نویسندگان
استادیار/دانشگاه لرستان
چکیده
مقدمه: شواهد علمی نشان می‌دهند سطوح آدیپونکتین با چاقی ارتباط معکوس و سطوح رزیستین با چاقی همبستگی مثبت دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی مداوم و تمرین مقاومتی زمان‌بندی‌شده بر سطوح آدیپونکتین و رزیستین پلاسما نوجوانان چاق کم‌تحرک بود.
روش شناسی: در این مطالعه 24 نوجوان چاق و کم‌تحرک به سه گروه، گروه تمرین مقاومتی (8 نفر، میانگین سن 1/56±15/92 سال، میانگین وزن 7/87±84/56 کیلوگرم، میانگین قد 6/93±163/96 سانتی‌متر)، گروه تمرین هوازی (8 نفر، میانگین سن 2/03±15/23 سال، میانگین وزن 6/23±83/34 کیلوگرم، میانگین قد 5/34±164/28 سانتی‌متر) و گروه کنترل (8 نفر، میانگین سن 1/92±14/97 سال، میانگین وزن 7/05±82/57 کیلوگرم، میانگین قد 4/57±164/50 سانتی‌متر) تقسیم شدند. برنامه تمرین گروه هوازی شامل پیاده‌روی و دویدن تا 60 درصد اکسیژن مصرفی برای چهار جلسه در هفته و برنامه گروه تمرین مقاومتی سه جلسه در هفته برای 12 هفته بود. پیش و پس از دوره تمرینی، درصد چربی، حداکثر اکسیژن مصرفی و شاخص توده بدن آزمودنی‌ها مشخص شد. نمونه‌های خونی 12 ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین از آزمودنی‌ها گرفته شد. سطوح آدیپونکتین و رزیستین به روش الایزا اندازه‌گیری شد. با استفاده از تحلیل واریانس یک‌طرفه داده‌ها تجزیه‌وتحلیل گردید.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که در گروه تمرین مقاومتی درصد چربی بدن (0/00=p) و سطح آدیپونکتین پلاسما به‌طور معناداری افزایش یافت (0/03=p). تمرین هوازی باعث افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی (0/04=p)، افزایش آدیپونکتین پلاسما (0/00=p) کاهش وزن (0/03=p) و کاهش درصد چربی بدن شد (0/02=p). هم چنین تغییرات درصد چربی بین دو گروه تمرینی متفاوت بود (0/09=p)؛ اما در سطوح پلاسمایی رزیستین تغییر معنی‌داری مشاهده نشد (0/127=p).
بحث و نتیجه‌گیری: تمرین هوازی و مقاومتی برای 12 هفته باعث افزایش آدیپونکتین پلاسما می‌شوند اما سطوح رزیستین را تغییر نمی‌دهند.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
The effect of continuous aerobic exercise and periodized resistance training on plasma adiponectin and resistin in sedentary obese adolescence
Authors
Vahid Veli Pour
Abstract
Introduction: The scientific evidences showed that adiponectin levels are inversely associated with obesity and resistin levels had a positive correlation with obesity. The aim of this study was to investigate the effect of continuous aerobic exercise and periodized resistance training on plasma levels of adiponectin and resistin in sedentary obese adolescence.
Methodology: In this study, 24 obese and sedentary adolescents were divided into three groups: resistance training (age 15.92±1.56 years; weight mean 84.56±7.87 kg; height mean 163.96±6.93 cm), aerobic exercise (age 15.23±2.03 years; weight mean 83.34±6.23 kg; height mean 164.28±5.34 cm) and control (age 14.97±1.92 years; weight mean 82.57±7.05 kg; height mean 164.50 ± 4.57 cm). Program of aerobic exercise group included walking and running up to 60% oxygen consumption for four sessions per week and the program of resistance training group was three sessions per week for 12 weeks. The plasma levels of adiponectin and resistin were measured using an enzyme-linked immunoassay (ELISA) kit. All data were analyzed using ANOVA.
Results: Results showed that 12 weeks of aerobic training and resistance causes the increase in adiponectin (p<0.05). Aerobic training increases the maximum oxygen consumption, weight loss and body fat percentage (p<0.05); but there was no significant change in plasma resistin levels (p<0.05).
Discussion: Twelve weeks of aerobic and resistance training increase plasma levels of adiponectin, but did not change the levels of resistin.
Keywords
Adiponectin, Exercise, Obesity, Resistin