آثار خودگویی آموزشی و تعیین هدف بر یادگیری خودتنظیم مهارت حرکتی پرتاب دارت
پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/10thconf.2017.338
کد مقاله : 3239-10THCONF
نویسندگان
1فارغ التحصیل کارشناسی ارشد، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، مرکزی، ایران.
2دانشیار رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، مرکزی، ایران.
3استادیار رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، مرکزی، ایران.
چکیده
مقدمه: هدف این مطالعه، بررسی اثرات خودگویی آموزشی و تعیین هدف بر یادگیری خودتنظیم مهارت حرکتی پرتاب دارت بود.
روش شناسی: جامعه آماری حدود 2000 نفر دانشآموزان پایهی ششم ابتدایی ناحیه یک آموزش و پرورش شهر اراک بود که -60 نفر با (میانگین سنی0/60±12/35) به صورت نمونهگیری خوشهای انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه -تجربی(2خودگویی*2نوع هدف) و یک گروه گواه قرار گرفتند. پس از پیش آزمون، تمرین در سه جلسه اکتساب(هر جلسه 30 کوشش، شامل5 دسته 6 کوششی) انجام شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس) با سطح معنیداری (0/05=α) انجامگرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد دانشآموزان گروههایی که خودگویی آموزشی را با هر یک از اهداف فرایندی یا عملکردی ترکیب کردند نسبت به دانش آموزان در شرایط فقط تعیین هدف و کنترل در آزمونهای اکتساب و آزمون یادداری، یادداری تأخیری و انتقال مهارت پرتاب دارت عملکرد بهتری نداشتند. تفاوتی در میان گروهها در خودکارآمدی، رضایتمندی و لذت مشاهده نشد.
بحث و نتیجه گیری: تحلیل این نتابج نشان داد که خودگویی آموزشی برای افزایش یادگیری مهارت پرتاب دارت سودمند نیست و همچنین این نتایج نظریه شناختی اجتماعی یادگیری خودتنظیم در مرحلهی یادگیری تایید نکرد.
روش شناسی: جامعه آماری حدود 2000 نفر دانشآموزان پایهی ششم ابتدایی ناحیه یک آموزش و پرورش شهر اراک بود که -60 نفر با (میانگین سنی0/60±12/35) به صورت نمونهگیری خوشهای انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه -تجربی(2خودگویی*2نوع هدف) و یک گروه گواه قرار گرفتند. پس از پیش آزمون، تمرین در سه جلسه اکتساب(هر جلسه 30 کوشش، شامل5 دسته 6 کوششی) انجام شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس) با سطح معنیداری (0/05=α) انجامگرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد دانشآموزان گروههایی که خودگویی آموزشی را با هر یک از اهداف فرایندی یا عملکردی ترکیب کردند نسبت به دانش آموزان در شرایط فقط تعیین هدف و کنترل در آزمونهای اکتساب و آزمون یادداری، یادداری تأخیری و انتقال مهارت پرتاب دارت عملکرد بهتری نداشتند. تفاوتی در میان گروهها در خودکارآمدی، رضایتمندی و لذت مشاهده نشد.
بحث و نتیجه گیری: تحلیل این نتابج نشان داد که خودگویی آموزشی برای افزایش یادگیری مهارت پرتاب دارت سودمند نیست و همچنین این نتایج نظریه شناختی اجتماعی یادگیری خودتنظیم در مرحلهی یادگیری تایید نکرد.
کلیدواژه ها
موضوعات
Title
The effects of instructional self-talk and goal setting on self-regulation of learning a dart-throwing motor skill
Authors
Iman Maleki, Hasan Khalaji, Alireza Bahrami, Daryosh Khajavi
Abstract
Introduction: This study aimed to determine the effects of instructional self-talk and goal setting on self-regulation of learning dart-throwing skill.
Methodology: Statistics population consisted of 2000 students sixth-grade students from district 1 of Arak education organization sixty of whom (mean age=12.65±0.60years old) were selected and assigned randomly to four experimental group (2 self-talk×2 goal type) and one control group. The practice designed after pre-test in 3 sessions of acquisition and [30 trials in session, 5 blocks of 6trial]. Data analysis is done by descriptive (mean, standard deviation) and inference statistics (analyze of variance) with (α=0.05).
Results: Results showed that students who combined instructional self-talk with either process goals or performance goals do not outperform students in the goal only and control group conditions in acquisition tests, retention, delayed retention, transfer. No difference emerged among the groups on self-efficacy, satisfaction, and enjoyment.
Discussion: These results showed that instructional self-talk was not effective in enhancing learning in dart-throwing skill and also results do not confirm social-cognitive model of self-regulated learning.
Methodology: Statistics population consisted of 2000 students sixth-grade students from district 1 of Arak education organization sixty of whom (mean age=12.65±0.60years old) were selected and assigned randomly to four experimental group (2 self-talk×2 goal type) and one control group. The practice designed after pre-test in 3 sessions of acquisition and [30 trials in session, 5 blocks of 6trial]. Data analysis is done by descriptive (mean, standard deviation) and inference statistics (analyze of variance) with (α=0.05).
Results: Results showed that students who combined instructional self-talk with either process goals or performance goals do not outperform students in the goal only and control group conditions in acquisition tests, retention, delayed retention, transfer. No difference emerged among the groups on self-efficacy, satisfaction, and enjoyment.
Discussion: These results showed that instructional self-talk was not effective in enhancing learning in dart-throwing skill and also results do not confirm social-cognitive model of self-regulated learning.
Keywords
Instructional self-talk, Goal setting, Motor skill, Motor learning, Self-regulation learning