مقایسه پایداری موضعی و مداری اندام تحتانی در طی راه رفتن با سرعت‌های مختلف در مردان سالمند و جوان سالم فعال و غیر فعال
پذیرفته شده برای پوستر XML
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/10thconf.2017.463
کد مقاله : 3499-10THCONF
نویسندگان
1استادیار بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
2استاد بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3دکتری بیومکانیک ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: به زمین خوردن یا افتادن، با میزان وقوع و هزینه‌های بالا، یکی از مشکلات قابل توجه جوامع مدرن را تشکیل داده است. سالانه بیش از یک سوم از سالمندان بالای 65 سال افتادن را تجربه می‌کنند که بخش عمده‌ای از آن در حین راه رفتن رخ می‌دهد، بنابراین جهت پیشگیری از این پدیده، ارزیابی پایداری راه رفتن گامی منطقی به نظر می‌رسد. شاخص هایی مانند تغییرپذیری که برای پیش بینی خطر افتادن استفاده می‌شوند، نمی‌توانند چگونگی پاسخ سیستم محرکه به آشفتگی را کمی سازی نمایند و توانایی ارائه دید مکانیکی در مورد چگونگی حفظ پایداری در حین راه رفتن را ندارند. مطالعه حاضر با استفاده از روشی غیر خطی، پایداری راه رفتن افراد سالمند و جوان فعال و غیر فعال و چگونگی تغییر آن‌ با تغییر سرعت راه رفتن را مورد بررسی قرار داد.
روش شناسی: 25 جوان سالم (سال 3/01±26/69) و 24 سالمند سالم (سال 6/82±64/92) 10 ست 95 ثانیه‌ای در سرعت‌های %120-80 سرعت ترجیحی خود (دو ست در هر سرعت) روی تردمیل راه رفتند و اطلاعات کینماتیکی آن‌ها با استفاده از یک سیستم 6 دوربینه (Hz100) ثبت شد. حداکثر نمای لیاپانوف به عنوان پایداری موضعی و حداکثر ضریب فلوکوئت به عنوان پایداری مداری مورد محاسبه قرار گرفت. دامنه حرکتی پاسیو مفاصل و قدرت ایزومتریک عضلات اندام تحتانی نیز اندازه گیری شد. برای تحلیل آماری از روش های تحلیل واریانس دو عاملی با اندازه‌گیری‌های مکرر و آنالیز کواریانس (ANCOVA) در سطح معنی‌داری 0/05≥P استفاده شد.
یافته‌ها: تفاوت پایداری موضعی و مداری در هر سه مفصل ران، زانو و مچ بین گروه‌های چهارگانه معنی‌دار بود. تأثیر سرعت تنها بر روی پایداری موضعی مفاصل ران و مچ معنی‌دار بود، اما پایداری مداری هر چهار گروه بین سرعت‌های مختلف اختلاف معنی‌داری نداشت. ضمن اینکه تمامی این تفاوت‌ها با درگیر نمودن نمرات ترکیبی قدرت و دامنه حرکتی نیز به قوت خود باقی ماندند.
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های تحقیق می‌توان گفت که افراد سالمند با پایداری موضعی و مداری کمتری نسبت به افراد جوان راه می‌روند. هرچند که راه رفتن با سرعت پایین‌تر باعث بهبود پایداری موضعی و مداری می‌شود، اما با تغییرپذیری بیشتری همراه است. بنابراین، می توان گفت بخشی از تفاوت‌های مرتبط با سن در پایداری موضعی و مداری توسط کاهش قدرت و انعطاف پذیری توجیه می‌شود.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Comparison of lower limbs local and orbital stability during walking at different speeds in active and inactive healthy elderly and young males
Authors
Hamidreza Noruzi, Heydar Sadeghi, Karrar Khaje Nemat
Abstract
Introduction: With their high incidence and associated costs, falls form a considerable problem in modern society. Every year, more than one third of people over 65 years experience fall that much of it occurs while walking. So to prevent this phenomenon, it seems that assessment of gait stability is a logical step. Indicators such as variability that are used to predict fall risk, can not quantify how a motor system respond to disturbances and do not have the ability to provide mechanical vision on how to maintain stability while walking. This study using a non-linear method, investigated walking stability of active and inactive healthy elderly and young males and how to change it by changing the speed of walking.
Methodology: 24 healthy older adults (64.92±6.82 years) and 25 young adults (26.69±3.01 years) walked 10 sets of 95 s (two sets per speed) on a treadmill at speeds of 80–120% of their preferred speed. Kinematic data was recorded using a 6-camera system (100 Hz). Maximum FM (orbital stability) and maximum Lyapunov exponents (local stability) were quantified. Also, passive joints range of motion and isometric strength of the muscles of lower extremities were measured. Two-factor repeated measure ANOVA and ANCOVA used for statistical analysis (p≤0.05).
Results: Local and orbital stability differences in hip, knee and ankle joints were significant between 4 groups. Walking speed had significant effect on hip and ankle local stability, but all groups showed no significant differences in orbital stability between different speeds. While all these differences also remained significant by engaging the power and range of motion combined scores.
Discussion: Due to results, it seems that older adults walk with lower local and orbital stability than young adults. However, walking with lower speed improves the local and orbital stability, but results in greater variability. Therefore, age-related differences in local and orbital stability partly justified by lower strength and flexibility.
Keywords
Falls, aging, Gait, Local Stability, Orbital Stability