پاسخ حاد تروپونین T قلبی به فعالیت ورزشی تناوبی شدید کوتاه و بلند مدت در مردان سالمند فعال
پذیرفته شده برای پوستر XML
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22089/10thconf.2017.569
کد مقاله : 2929-10THCONF
نویسندگان
1مدرس مدعو گروه تربیت بدنی، واحد بندرانزلی، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرانزلی، ایران
2دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرانزلی
چکیده
مقدمه: استفاده از فعالیت‌های تناوبی با شدت بالا در منابع متعدد علم تمرین به کرات توصیه شده و برای کسب نتایج و دستاوردهای تمرینی بیشتر و حتی به منظور حفظ و کاهش وزن و توسعه قابلیت های قلبی- تنفسی تاکید بر انجام این مدل بسیار زیاد است. علی رغم فواید زیادی که در منابع مختلف ورزشی به فعالیت ورزشی تناوبی شدید نسبت داده شده، پاسخ حاد ناشی از این نوع فعالیت در سالمندان که جزء اقشار پرخطر از لحاظ آسیب قلبی تلقی می‌شوند بسیار محدود است. به علاوه، بیشتر پزشکان از اکوکاردیوگرافی که استاندارد طلایی برای تشخیص اختلال عملکرد بطن چپ است استفاده می‌کنند. ولی با توجه به هزینه آن و محدودیت دسترسی به آن در موارد اورژانس دارای محدودیت‌هایی است. بنابراین حتی اگر اکوکاردیوگرافی هم در دسترس باشد اندازه گیری سطح پلاسمایی بیومارکرهای آسیب قلبی می‌تواند ابزار مفیدی برای ارزیابی اختلال قلبی باشد. لذا، هدف از انجام این مطالعه مقایسه پاسخ حاد بیومارکر آسیب قلبی (تروپونین T) به دو پروتکل مختلف فعالیت تناوبی کوتاه و بلند مدت در مردان سالمند فعال می‌باشد.
روش شناسی: 10 مرد سالمند فعال با میانگین سنی 6/4 ±63 سال، قد 05/0±71/1 متر و وزن 5/7±7/76 کیلوگرم آزمودنی‌های تحقیق حاضر را تشکیل می‌دهند. عدم ابتلا به بیماری‌های مزمن (قلبی- عروقی، کلیوی، کبدی و خونی)، عدم استعمال سیگار و مواد مخدر، عدم آسیب دیدگی عضلانی- اسکلتی، عدم مصرف داروهای فشار خون و قلبی- عروقی از موارد مورد توجه در انتخاب آزمودنی ها بود. در این تحقیق آزمودنی‌ها به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. دو پروتکل فعالیت ورزشی از لحاظ مدت برابر بودند. فعالیت کوتاه و بلند مدت شامل 12 دقیقه دویدن به ترتیب با تناوب‌های 30 ثانیه‌ای و 3 دقیقه‌ای (با 85% حداکثر ضربان قلب) و با نسبت استراحت به فعالیت 1:1 اجرا شدند. خونگیری قبل و پس از انجام دو پروتکل انجام گرفت. تمام آزمودنی‌ها هر دو پروتکل را در شرایط یکسان و برای از بین رفتن آثار فعالیت قبلی با فاصله 7 روزه اجرا کردند.
یافته ها: تروپونین T قبل از انجام فعالیت به طور میانگین3/1 ±1/8 نانوگرم بر لیتر بوده و پس از اجرای پروتکل فعالیت تناوبی طولانی مدت (6/2 ±1/12) به طور معنی داری بیش از تناوب کوتاه مدت (7/1 ±8/9) بود (05/ 0 P<).
بحث و نتیجه گیری: فعالیت تناوبی شدید کوتاه مدت، پروتکل ایمن‌تری برای جلوگیری از خطرات احتمالی قلبی- عروقی در سالمندان است.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Acute response of cardiac troponin T to short and long term High-intensity intermittent exercise in active older men
Authors
Akram Falahati, Maryam Mahboubi
Abstract
Introduction: The high intensity interval exercise has been frequently recommended in multiple exercise science sources and for achievement of training results and even in order to maintain and expand the weight reduction and cardiovascular benefits, too much emphasis has been put on this model. Despite the many benefits that in various sources of sport sciences have been attributed to high intensity intermittent exercise, the study of the acute response of this type of activity in the elderly who are considered as high risk groups of heart complications is very limited. In addition, most physicians use echocardiography as the gold standard for diagnosis of left ventricular dysfunction. But due to its cost and limited availability in emergency situations, it has limitations. So even if the echocardiography be available, the measurement of heart damage biomarkers can be a useful tool for evaluating cardiac dysfunction. So, the aim of this study was to compare acute cardiac damage biomarkers (troponin T) to two different protocols of short and long intermittent exercise in active older men.
Methodology: 10 active older men with an average age of 63±4.6 years, height 1.71±0.05 m, and a weight of 76.7±7.5 kg, were subjects of this study. Lack of chronic diseases (cardiovascular, liver, kidney and blood), smoking and drugs, lack of musculoskeletal injuries, lack of blood pressure and cardiovascular medications were considered in the selection of subjects.The two exercise protocols had equal duration. Short and long term activities included 12 min running respectively with 20 s and 3 min intervals (85% of maximum heart rate) with the work to rest ratio of 1:1. Blood samples were taken before and after the two protocols. All subjects performed both protocols on the same term and with 7 days interval for washout.
Results: Pre amounts of troponin T was 8.1±1.3 ng/l and after long interval exercise protocol (12.1±2.6) was significantly more than short interval (9.8±1.7) (P<0/05).
Discussion: Short-term high intensity intermittent exercise is a more secure protocol to prevent cardiovascular risks in elderly.
Keywords
Exercise, cardiac damage, acute response, Elderly, troponin T